Bu çox bəsit, adi bir şey kimi gələ bilər, amma mahiyyətinə vardıqda bir çox açıqlama ilə nağıl danışmağın nə qədər faydalı olmasını izah etmək olar. Nağıl bir terapiya üsuludur. Nitq inkişafı, diqqətin toplanması, təfəkkür, təxəyyül formalaşır, mədəni ünsiyyət qurmasına şərait yaradır, müqayisələr etməyi bacarır, xeyir və şər anlamlarını qavrayır. Təbii nağılların məzmunu da məqsədəuyğun şəkildə xüsusi olaraq seçilməlidir. Məsələn, şiddət üslublu nağıllar uşağın psixoloji ovqatına mənfi təsir edir, qorxular, aqressiya, şiddət göstərmə istəyi, ünsiyyət pozğunluğu, yoldaşları ilə yola gedə bilməmə, ailəsindən uzaqlaşma və hətta iştah pozuntusu belə yaradır. Təhlükə yaradan nağıllar siyahısına "samizdat nağıllar” deyilir. Bəzi nağıllar da var ki, orda cəzalandırma üslubunu görmək olur.

Hər bir aildə isterika yaradan, ərköyün böyüdülən, sözə baxmayan uşaq ola bilər. Həmin cəzalandırma nağıllarında da şiddət olmadan hansı formada cəzalandırıb onu mənfi əməllərdən çəkindirmək olar kimi suallarına cavab tapmaq olar. Yəni hər bir uşaq mükafatlandırıldığı kimi, nöqsanlarına görə cəzlandırılmalıdır da. Bəzən uşaqlar məsləhəti sevmir, amma nağıllara qulaq asarkən hansısa mənfi əməlini mütləq o nağılda tapa biləcək. Özünü o nağıldakı qəhrəman və ya obrazın yerində hiss edəcək. Əməllərini götür-qoy edə biləcək.

Bundan başqa, müxtəlif duyğuları qavrayacaq, qarşısına çıxan məsələlər və ya çətinliklər zamanı həmin dinlədiyi nağıllar köməyinə gələcək. Hansı əməllərin zərərli, hansı əməllərin faydalı olduğunu öyərənəcək.