Uşaqlar özləri olmaqdan zövq alır və ətrafındakı insanlara da xoşbəxtlik ötürürlər. Onlar həyatdan – yaşadıqları andan necə zövq almağı bilirlər. Onlar daim gülür, istədikləri kimi davranır və ətrafdakıların nə düşünəcəyi və nə deyəcəyi barədə narahat olmurlar. Onlar sadəcə olduqları kimidir – heç nəyi süzgəcdən keçirməyən. Gündəlik məişət təlaşı bəzən özümüz olmağı unutdurur. Hətta, ən bərbad kimi görünən vaxtlardan – uşağımızın bütün mətbəxi çirkləndirdiyi vaxtlardan əvvəllər təxmin etmədiyimiz şeylər öyrənə bilərik. Ən mükəmməl planlama etsək belə, həyatın bizə etdiyi "sürprizlər” qaçılmazdır. Bu "sürprizləri” qarşılamaq üçün yaxşı yumor hissi və proaktiv heyranlıq duyğumuz olmalıdır.

Uşaqlar çılğındır – onlar üçün heç bir sərhəd yoxdur. Onlar dürüstdür və fikirləşdiklərini anındaca deyirlər. Bəs niyə biz özünü ifadə etmə fürsətindən özümüzü məhrum edirik? Özümüz olmaq digərlərinin bizi qəbul etdiyi kimi olmağa cəhd etməkdən daha yaxşıdır. Hərdən özümə sual verirəm ki, görəsən daha az eqo və daha çox dürüstlük nümayiş etdirsəydik, həyatımız necə olardı? Beynimizlə ünsiyyət qura bilmə bacarığımızın olduğuna inanıram – qarşımızdakı insanla nəzakətlə danışdığımız müddətdə, eqomuzun bizə mane olmasına icazə vermirik və özümüzü şəxsiyyət kimi yetişdirməyə başlayırıq. Beləcə… Sadəcə özünüz olun və nələr baş verəcəyinə tamaşa edin. 

Uşaqlarda olan ruh yüksəkliyini sevirəm! Olar daim nəyisə əldə edərkən, həddən artıq həyəcanlı olurlar. Əgər biz ümidliyiksə, avtomatik olaraq optimist oluruq. Uşaqlar daim ruh yüksəkliyinə sahib olmaqla bərabər, fiziki olaraq da daim aktivdirlər – bizim vərdiş etdiyimiz oturaq həyat tərzindən fərqli olaraq. Onlar daim nələrisə əldə etmək istəyirlər. Biz də onlar kimi olsaq, daha uzun müddət sağlam qalma yolunda addım atmış olarıq.

Uşaqlar hər gün yeni şeylər öyrənirlər – ya məktəbdə, yaxud evdə. Onlar daim hər şeyə maraq göstərir və suallar verirlər. Beləliklə, sual verin. Oxuyun. İnsanlarla söhbət edin. Hətta, ola bilər yeni məşğuliyyət, yaxud bacarıq kəşf edin. Həyatda öyrənmək üçün kiçik yollar kəşf edin – ətrafımız fürsətlərlə doludur. Şam yeməyi zamanı gün ərzində öyrəndiklərimizi bölüşün. Kiçik bir giriş edin və budur, möhtəşəm şam yeməyi söhbətləri artıq başlayıb – sınaqdan keçirin.

Uşaqlar ağrı hiss etdikdə, yaxud kədərli olanda ağlayırlar. Yetkin insanlar olaraq, gündəlik həyatımızda haradasa bu ideyanın yaxşı olmadığını özümüzə təlqin edirik.  Əksinə, ağlayaraq duyğularımızı normal və sağlam şəkildə sərbəst buraxa bilərik, o zaman niyə onları nəzarətdə tutmağa çalışaq ki? Göz yaşlarımızı, emosiyalarımızı hətta özümüzdən belə gizləmək əvəzinə, ailəmiz və dostlarımız önündə daha səmimi və həssas olduğumuzu nümayiş etdirək. Çox güman ki, bu davranış onlara da yardımçı olacaq.

Uşaqlar təmiz qəlblə doğulur və bu, onlara anadangəlmə verilir. Onlar sizə bir şey verdikdə – bunu heç bir qarşılıq gözləmədən edirlər. Biz böyüklər də, qarşılıqsız yardım etməyi vərdiş halına gətirməli, yaxud əgər qarşılığında bir şey almalıyıqsa – icazə verin bu sadəcə təbəssüm və onlardan hiss etdiyiniz sevgi olsun.

Qarşılıqsız bir şeyləri paylaşmağa əlavə olaraq, uşaqlar öz sevgilərini də eyni üsulla nümayiş etdirirlər – heç bir qarşılıq olmadan. Bu, hər birimizin axtardığı və qarşıdakı insanlara verməli olduğumuz verməmiz  sevgi növüdür.

Yoga həyatıma daxil olduqdan sonra öyrəndiyim bir şey oldu: xoşbəxtlik daxilimizdən gəlir. Bu mövzuda uşaqlardan yaxşı göstəriləcək nümunə yoxdur. Nə olmağından asılı olmayaraq, demək olar ki, onlar həmişə xoşbəxtdirlər. Onlar daim təbəssüm edir yaxud gülürlər və bunun təsiri ilə, nəticədə bizi də gülməyə vadar edirlər. Beləliklə, biz təbəssüm ediriksə, digərləri də buna qarşılıq verir, biz gülürüksə, bu qarşımızdakının da gülüşünə səbəb olur. Xoşbəxt olmaq özünüzə verəcəyiniz ən yaxşı hədiyyədir – elə başqalarına da!

Uşaqlar hazırkı anda "etmələri gərəkən” şeyləri düşünərək, sərbəst hərəkət edirlər. Onlar rahatca özlərini məşğul olduqları şeyə həsr edir və bütün diqqətlərini ona yönəldirlər.

Əgər kifayət qədər yalnız və səssizlikdə zaman keçirsəniz, beyninizin nə qədər müxtəlif və qarışıq düşüncələrlə dolduğunu görəcəksiniz – narahatlıq, etməli olduğunuz işlər siyahısı, gözləntilər, özünü-ittiham, şübhələr və s. Bu düşüncələrin çoxu bizi olduğumuz andan və etdiyimiz işdən həzz almağı əngəlləyir.

Uşaqların beynində böyüklərdə olduğu kimi belə qarma-qarışıqlıq olmur. Beyinlərində daxili düşüncələrinin savaşı olmur. Elə buna görə də, uşaqlar məşğul olduqları şeyə tamamilə fokuslanır və ondan həzz alırlar. Beləliklə, həmin an olduqları yerdə nə etdikərini dərk edirlər. Biz böyüklərin yenidən hiss etməyə ehtiyacımız olan fərqində olma da məhz budur.